می‌بینی آبان؟

با ما نامهربون بودی آبان. وقتش شده بزاری بری و به کارات فکر کنی. به هوات که گاهی بد دلگیر بود. به عصرات به بوهای خاطره انگیزت به خداحافظی‌های معمولی و برای همیشه‌ات. به قول‌های ناتمامت، به نگاه‌های نصفه کاره به بوی باران فوق‌العاده به دست‌های قفل شده‌ی جدا مانده، به چشم‌های کسی که دوست می‌دارم و میان ما آبان است. می‌بینی کوتاه‌تر از تو پیدا نکردم آبان. دلم گرفته و تو تنها کسی هستی که می‌توانم با مشت‌های متوالی به سینه‌ات بکوبم و تو تقلا کنی و آخر سر من باشم که چیزی را باخته‌ام.

این حالت

سرما خوردم اما خوشم میاد. حالتش رو دوست دارم. صدات خش خشی میشه و انگار ازتوی یه چاه بزرگ به زور به بیرون میرسه. میپیچی دور پتو و صدسال می‌خوابی. هی دستمال می‌کشی بیرون و فین فین. باز دوباره آب دماغت شره می‌کنه. یه موقع‌هایی کلا سر دماغت می‌سابه. هورت میکشی آبمیوه و سوپ و آب پرتقالارو. موهاتو هی از پیشونیت میزنی کنار. یه جور حالت عاشقانه است انگار. یا آدم اداشو در میاره. هی برا خودش ناز می‌کنه ولی کسی نازشو نمی‌کشه. اگه‌م بکشه اونی نیست که آدم دلش بخواد. واسه همین هی بیشتر تب میکنه. هی بیشتر تو پتو پیچ می‌خوره و خی بیشتر خوابش میبره. ولی بازم این حالت رو دوست داره.

بلدت شده بودم

خانه را بلد بودم. صدای قیژقیژ در توالت و رمز چگونه راحت‌تر در آن را ببندم. اینکه کجای آینه لکه مونده و با شیشه‌پاک‌کن پاک نمیشود. زاویه‌ای که هرشب مسواکت را می‌گذاشتی و نحوه‌ی چروک شدن دستمالی که از روی وسواس زیر مسواکت می‌گذاشتی. رد انگشتانت روی در خمیردندان، صدای قهقه‌ات از توی اتاق، پنجره‌ای که روبه خیابون باز می‌شد و گاهی ارتباط خنده‌داری با اهالی برقرار می‌گردیم، تغییرشکل خانه وقتی که نبودی و بوی خانه وقتی که میآمدی. چشمان کنجکاوت که مرا می‌کاوید ودست‌های زمختت که مرا حس می‌کرد. حالت آشپزخانه وقتی که با جدیت تمام ظرف میشستی و هیجان تارهای صوتی‌ات هنگام تعریف ماجراهای روزانه، دانه‌های ریز برنج جامانده و چسبیده به کف انگشت پایت، سکوتی که تنها دو آشنا معنی‌اش را می‌فهمند ولاغیر. عینک آفتابی زشتت که به چهره‌ات نمی‌آمد ولی من آنرا دوست داشتم، کاج‌هایی که سهم من از خیابان‌ها بودند و حالا جزئی از آن اتاق شده بودند، قلق جامایع ظرفشویی که با جای خاصی از کف دست بیرون می‌آمد و بوی حمامی که فقط مخصوص آنجا بود، ظرف‌های  رنگ و رورفته، مگنتهای روی یخچال با یادداشت دستور کیک یخچالی که برایت نوشته بودم، آن شکلات‌های بدمزه روی یخچال و آلبالوخشکه‌ها، تخمه‌ها، خوراکی‌های هله‌هوله‌ای، صدای قدم‌های مختص خودت کف خاته، صدای کتری آب جوش، فندک خراب، برنج‌های شفته من، کارت‌های جامانده روی پیشخوان، عطری که آخرش ملتده و خداحافظی معمولی‌ای که کسی خبرنداشت، ما نمی‌دانستیم و دنیا زیادی زشت بود. بلدشدن‌ها و بعد رها کردن‌ها.

آم

یعنی می‌خوام بگم تو این مدت رشد کردم.