بعدهرروز یک لیوان شیریخ سرمی‌کشم. شیریخ تنها چیزی بود که حاضر بودم یخ نباشد و آنرا سربکشم. در تمام عمرم شیر را داغ و با افزودنی‌های خوشمزه خوردم و حالا چندوقت است یخ می‌خورم و خب باید بگویم بعد از حدود سه هفته به طعم شیریخ بدون افزودنی عادت کردم. با اینکه طعم شیریخ را دوست دارم، اما طعم آن شیرداغ همیشگی هنوز قلقلکم می‌دهد. یک جور عادت ذهنی. مثل آمدن آدمهای جدید و همان قدیمی‌ها را خواستن. خوب بودن جدیدی‌ها و تمنای قبلی‌ها را داشتن.
بایگانی
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۳)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۸ (۱)
- آبان ۱۳۹۸ (۱)
- مرداد ۱۳۹۸ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۳)
- فروردين ۱۳۹۸ (۳)
- اسفند ۱۳۹۷ (۹)
- بهمن ۱۳۹۷ (۱)
- فروردين ۱۳۹۷ (۴)
- آذر ۱۳۹۶ (۵)
- آبان ۱۳۹۶ (۴)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۲)
- بهمن ۱۳۹۵ (۴)
- دی ۱۳۹۵ (۶)
- آذر ۱۳۹۵ (۶)
- آبان ۱۳۹۵ (۵)
- مهر ۱۳۹۵ (۲)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱۳)
- مرداد ۱۳۹۵ (۱۷)
- تیر ۱۳۹۵ (۲۳)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۴)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۵)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۱)
- دی ۱۳۹۴ (۵)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۲۰)
- مهر ۱۳۹۴ (۲۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۲۳)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲۹)
- تیر ۱۳۹۴ (۲۸)
- خرداد ۱۳۹۴ (۴۴)
پربیننده ترین مطالب
