گاوصندوق حرف‌هایم

پا شدم رقصیدم. با اینکه رقص بلد نیستم. خیلی کارها رو بلد نیستم. ولی می‌تونم انجامشون بدم. مثلا چون رقص بلد نیستم حقم نیست که خودم رو تخلیه هیجانی کنم؟ معلومه که حق منه. حرکات من ظریفه. مثلا نوک انگشتان دستم رو غنچه می‌کنم بعد توی هوا انگار می‌خوام چیزی رو بگیرم یا با دستام هوا رو ببلعم یا هوا رو از خودم دور کنم حرکتشون می‌دم. سعی می‌کنم صاف بایستم و کمرم رو خم نکنم. یک سری حرکات فرسایشی دیگه هم بلدم که از حوصله من خارجه و انجام نمیدم. پاهامم خوب حرکت می‌دم ولی با دستام هماهنگ نیستن. ولی خب چه میشه کرد. من کلاس رقص نرفتم تا بحال. در زمینه ارث هم اجدادم رقاص‌های بسیار افتضاحی بودن. اما نمی‌خوام شادی و هیجان رو از دست بدم. چرا نباید اونجوری نباشم و فیلان و بیسار. منظورم اینه چرا نباید من لاکچری باشم. همه اینا ور ولش کن. پاشو با من برقص. می‌خوام قشنگترین رقص دنیا رو شاهد باشم. من و تو با حرکات ناشی. اما زیبا به اندازه سال‌ها حتی قرن‌ها.