تیم مورد علاقه شما هرچه میخواهد باشد باشد؛ غذای مورد علاقه شما هرچه میخواهد باشد، باشد. رنگ مورد علاقه شما هرچه میخواهد باشد، باشد. نظر شما هرچه میخواهد باشد، نظر من در صفحه وبلاگم برد پرسپولیس است و من این کار را با تبحر خاصی به شما تحمیل میکنم، همینکه این صفحه را باز کردید و این مطلب را تا به اینجا خواندید یعنی نظر من برای شما حائز اهمیت زیادی است، و اگر تا آخرش را بخوانید یعنی یقینا رنگ تیم مورد علاقهتان را عوض کردهاید و یا قرمز شدهاید و یا قرمز بودهاید، میدانید قرمز رنگ خشم است، رنگ اینکه من عصبانی بشوم و چند آدم غیرقرمز را بردارم و نشان شما بدهم که بعد از اینکه این مطلب را خواندند و قرمز نشدهاند چه بلایی سرشان آمد و تا یازده سال نتواستند جز این مطلب، مطلب دیگری بخوانند، باری به هرجهت شما تیم موردعلاقهتان را مدیون من هستید و من هم متعلق به خودم نیستم، من متعلق به تمام رنگهای قرمز و اناری جهانم، من را با رنگهای سرخ بخوانید با آتش، با پیروزی، با بردهای آتشین، با روزهای تبدار، مرا با حالهای بیحال با حسهای لحظهای با موهای فرفری، با تیمهای پرشور با تمام چیزهایی که بودهام و نبودهام بخوانید، مرا بخوانید و دموکراسی را در وبلاگم پیدا کنید، چون به شما اجازه میدهم طرفدار هرتیمی که دلتان میخواهد باشید و این پاداش کسانیست که صبر و بردباری پیشه میکنند و تا آخر ماجرا پیش میروند و متنرا نصفه کاره رها نمیکنند، خودشان را توی حادثه میاندازند و جلو میروند. تیم مورد علاقه شما هرچه میخواهد باشد، باشد، بیایید با هم دوست باشید و یکدیگر با ببوسید، من توی وبلاگم برای صلح و انجمن آدمهای صلح کننده و صلح دهنده کار میکنم و به جز آرامش خوانندگانم به هیچ چیزی نمیاندیشم، پس آرامشتان را در تیم قرمز و در وبلاگ من و در نوشتههای من و در رنگهای قرمز که زیرمجموعه تمام رنگهای جهان و تقلیدی از رنگ لبهای محبوب است پیدا کنید و لاغیر.