گاوصندوق حرف‌هایم

بفرمایید وی نید تو تاک کنیم. مردم جهان هرروز به شما میگویند که حالتان چطور است، و شما باید بگویید فاینید. به پدربزرگتان بگویید فاینید. تا نداند شما چه چیز هستید. به بقیه مردم بگویید فاینید تا بروند توی دلشان زر بزنند و برای فاین گفتن شما بیچ‌بازی دربیاورند. نه اینکه شما بگویید آیم بد یا به فارسی حرف بزنید همه گوش می‌شوند و می‌خواهند کمکتان کنند، بلکه مردمک چشمشان می‌درخشد و شروع می‌کنند به زر زدن. اوکی شما بدبخت هستید. ما فاین هستیم. شما و تمام مردم از ما بدبخت‌تر هستید، چون حتی نمی‌دانید ما الان داریم چه گهی را می‌خوریم. ریلی الان دلم می‌خواهد بپرسید کجا کلاس زبان می‌روم و من به شما بگویم بیچ یا چیزهای دیگر. من کلاس زبان نمی‌روم اوکی؟ شما بروید یاد بگیرید تاک کردن با مردم دیگر چگونه است، دارید اعصابم را به قهقرا می‌برید، الان یکی از پشت‌صحنه می‌گوید توی فرهنگ‌نامه کوروش کبیر قهقرا عربی است و فلان باید بگویم اوکی شما از ما باهوش‌تر. شما باهوش فقیر. ما خنگ‌فقیر. شما اگر پول داشتید چه کارها که نمی‌کردید، ما اگر پول داشتیم به پی‌پی هاپو می‌مالیدیم، آه کام ان، صدای تدافعان حقوق حیوانات از توی حلقشان دارد می‌آید. نمی‌توانم چهار دقیقه چهارکلام با شما تاک کنم و تمام شود. اوکی یو نید تو تاک نه. ما با خومان تو تاک. نو تاک با شما. شما کم حرف، پارسی. شما نو بیچ. از توی تاک‌های ما بکشید کنار. انی وی مردم. همیشه با خودتان تاک کنید. توی وبلاگ نو نید تو تاک. توی شما یس نید تو تاک.